ویدئویی از صحنه خروج کودک نه ساله ای که سه روز قبل توسط مادرش به چاه انداختهخ شده بود در فضای مجازی منتشر شده که مرا به فکر فرو برد . بیست و اندی سال پیش ماجرای سمیه و شاهرخ – دختری نوجوان که با معضوق اش دو تن از خواهر و برادران خود را در وان خفه کرد – در آن زمان این خبر در حد یک انقراض دسته جمعی شوک آور بود – زمانه که عوض شد ما هم سر تر شدیم هر روز خبری از قتل یک فرد توسط یکی از عزیزان و بستگان نزدیک اش منتشر می شود ، پدر توسط پسر، پسر توسط پدر و قتل همسر. بدتر از همه قتل فرزند توسط مادر چه بر سر روح و روان یک زن باید بیاید که فرزندش را بکشد .آن هم در چاه ، در این سه روز دلش نرم نشده!؟پشیمان نشده؟
مسخ شده ایم آدمک هایی مبهوتیم که گاهی پسرک چند ساله درونمان را به چاه فراموشی می سپاریم – می دانیم کاروانی از آنجا نمی گذرد و در چاه مانده ی ما در چاه می ماند اما دلتنگ نمی شویم پشیمان نمی شویم و همچنان بی دغدغه نفس می کشیم
درباره این سایت